Capítulo XIII – Obra do demo

ir á novela completa  – A ver cocheiro léveme onde di este papeloiro. Hai que ver, esta Lupe ten bonita ata a letra. – ¿Cochero? ¿de qué época es eso abuelo? – Veña, deíxese de lerias que teño prisa. – A ver abuelo traiga pacá… uhmm… al Teatro Real. ¿Qué pasa, hoy no hay botellón? –

¿Copiáronnos a idea?

Leo no 20minutos que resulta que están facendo unha novela web. Transcribo o párrafo: “Los lectores de 20minutos.es están escribiendo ‘La historia ficticia hecha por los usuarios’, a propuesta de uno de ellos, Twipsy”  ver o resto da noticia e a verdade é que me fixo coña, porque a filosofía é moi semellante á nosa

Capítulo XII: Jarabe de palo

Comisaría central de Lavapiés Comandancia de Policía de Madrid Dirección General de Policía Asunto: Altercado en el templo Al-Hassus, sito en Calle Bautizados, nº 7 Expediente: 55/4445555/B Informa: Juan Matojos González , nº de placa 7774522 ********************************************************************************************* RESUMEN: Estando cubriendo la patrulla habitual en el sector sur de Lavapiés, a la altura del nº 4

Capítulo XI: Dime o que queiras, que eu enténdoche o que me dé a gana

– Hola abuelo, que alegría verte por aquí, ¡vaya sorpresa!. – ¿Sorpresa?. Pero si xa me viches o outro día pastrán, ¿ou non te acordas? – Si hombre, pero te fuiste tan rápido – ¿Cómo no me ía ir oh? Acábasme coa salú, Narciso, ¡acábasme coa salú! – Bueno, bueno.. no será para tanto hombre,

Capítulo X : Non hai máis que falar as cousas oh

Non o podía creer. Aqui estaba eu na capital. Carallo. Loitador da guerra, toda a vida traballando a reo co sacho e agora… o lambón do meu neto. Manda carallo. Xa me parecía a min que este mundo non che ía moi ben cando noa troxeuron o carallo da televisión e logo cando aparecue o

Capítulo IX : Non hai máis que vicio

Ó día seguinte levanteime xa un pouco máis calmado . A pesar do disgusto que levei co do meu neto, espertar coa Pilarcita ó lado facíame sentir máis novo; acordábame de cando pelaba a pava con ela alá polo 37 … ¿ou foi no 38? … cajiná … que tempos!!! Paseinas negras, pero con vinte

Capítulo VIII: ¡¡ Que disjusto Pilarsiña!!

– ¡¡ Maricón Pilarsiña, o neno salíume maricón!!. ¡Que disjusto! – Ay Lisardito, que mal te veo. ¡ Nena!, traile un “destornillador” cargadito a mi Lisardo – Si madame. – Ya verás hombre, que la vida con una copita se vé de otra manera. – Pero qué vou ver muller, non ves que ó rapaz

Capítulo VII: Encontro

Cando acabei coa Pilarciña xa era noite, ela tiña que volver ó choio e eu tiña que encontrar o meu neto, o carallo e que case non daba nin de movido o bijote, esa muller tiña un ansia no corpo que xa lle gustaria a moitas novas. Para volver para alo pasei por uns sitios…

Capítulo VI: Tatuaje

Mi madriña … ¿onde estará a casa deste carallo? … a ver … nº 120 … ai jesús!! xa me doen as pernas e inda aquí …. voulle preguntar á pénjama esta da esquina … non me cobrará por iso, digo eu …. – Oiga, señorita !! …. – Dime resalao …. que estoy de

Capítulo V: O bocadillo de alquiriques

20 euros !!!, 20 euros me levou ese desjraciado do taxista por traerme á calle Montera esta do carallo. Cando mo dixo casi me caen os botellíns ó chan, pero claro sinaloume o marcapasos e seica que era o que poñía, e que non se enganaba. Iso sí, debimos andar por Madrí enteiriño eh, demos